چقدر سخته که بغض داشته باشی ،اما نخوای کسی بفهمه

چقدر سخته که عزیزترین کست ازت بخواد فراموشش کنی

چقدر سخته که سالگرد آشنایی با عشقت رو بدون حضور خودش جشن بگیری

چقدر سخته که روز تولدت ،همه بهت تبریک بگن بجز اونی که فکر می کنی

بخاطرش زنده ای

چقدر سخته که غرورت رو بخاطر یک نفر بشکنی بعد بفهمی که دوست نداره

چقدر سخته که همه چیز رو بخاطر یک نفر از دست بدی ، اما اون بگه نمی

خوامت

چقدر سخته که نباشه هیچ جائی برای آشتی بی وفاشه اونکه جونتو واسش گذاشتی

چقدر سخته تو زمستون غم بشینه رو برفا می سوزونه گاهی قلب رو زهر تلخ بعضی حرفا

چقدر سخته اون کسی که اومد و کردت دیوونت هوساش وقتی تموم شد بگه پیشت نمیمونه

چقدر سخته اون که می گفت واسه چشات میمیره بره و دیگه سراغی از تو و نگات نگیره

چقدر سخته تا یه روزی حرفای اون باورت شه نکنه یه روز ندامت راه تلخ آخرت شه

چقدر سخته که دلی رو با نگات دزدیده باشی وسط راه اما از عشق یه کمی ترسیده باشی

چقدر سخته توی پاییز با غریبی آشنا شی اما وقتی که بهار شد یه جور ازش جدا شی

چقدر سخته واسه ی اون بشکنه یه روز غرورت اون نخواد ولی بمونه همیشه سنگ صبورت

چقدر سخته اون که دیروز تو واسش یه رویا بودی از یادش رفته که واسش تو تمومدنیا بودی

چقدر سخته یه شب واسه چیدن ستاره بری ولی تا رسیدی اونجا ببینی روز شددوباره

چقدر سخته توی چشمای کسی نگاه کنی که تمام هرت رو ازت دزدیده و به

جاش یه زخم همیشگی به قلب تو هدیه داده و به جای اینکه لبریز از کینه و نفرت

بشی حس کنی که هنوز دوستش داری

چقدر سخته وقتی پشتت بهش دونه های اشک گونه های تورو خیس کنه امامجبور بشی بخندی تا نفهمه که هنوزم دوسش داری

چقدر سخته دلت بخواد دستت رو باز به دیواری تکیه بدی که یه بار زیر آوار غرورشهمه ی وجودت له شده

چقدر سخته تو خیالت ساعتها باهاش حرف بزنی اما وقتی دیدیش هیچی جزسلام نتونی بگی

چقدر سخته گل خودتو تو یه باغ دیگه ببینی هزار بار تو خودت بشکنی وآروم زیر

لب بگی:

گـ ُـ ـ ـلـ مـ ـ ـنـ  باغـ ـ ـ ـچـ ـ ـ ـه   نـ ـ ـ ـو مـ ـُ ـ ـبارکـ ـ ـ ـ

  چقدر سخته وقتی کسی که دلتو اسیر کرده جواب نگاه عاشقونه ی تورو نده!

چقدر سخته وقتی عاشق کسی باشی که از عشق چیزی نمیدونه!

چقدر سخته که بغض داشته باشی امانخوای کسی بفهمه!

چقدر سخته که عزیزترین کست ازت بخوادفراموشش کنی!

چقدر سخته که سالگرد اشنایی با عشقت رو بدون حضور خودش جشن بگیری!

چقدر سخته وقتی کادوی تولدت که همیشه کلی واست عزیز بی وفایی باشه!

چقدر سخته غرورتو به خاطر یکی بشکنی بد بفهمی دوست نداره

چقدر سخته همه چیزو به خاطر یه نفر از دست بدی اما اون بگه دیگه نمی خوامت!

سخت تر از اینااینه که عشقت خیلی راحت فراموشت کنه.خاطراتتونو همه چیزو ...................!

نتونی هم صداش باشی

چقدر سخته که یک دنیا بهار باشی

نتونی که رها باشی

چقدر سخته

چقدر سخته که بارونی بشی هر شب

نتونی که اسمون باشی

چقدر سخته که زندونی بمونی

بی درودیوار نتونی که همزبون باشی

چقدر سخته

چه بدبخته قناری که

بخونه اما حس بیرونه

چه بدبخته گلی که مونده تو گلدون

غمش یک قطره بارونه

چقدر سخته که چشمات رنگ غم باشه

ولی ظاهر پر ازخنده

چقدر سخته که عشقت اسمون باشه

ولی اسون بگن چنده

چقدر سخته کلامت ساده پر پر شه

نتونی ناجیش باشی

چقدر سخته که رفتن راه اخر شه

نتونی راهیش باشی

چقدر سخته تو خونت عین مهمون شی

بپوسی

قصد بیرون شی

چقدر سخته دلت پر باشه ساکت شی

ولی تو سینه داغون شی

چقدر سخته که یم دنیت صدا اشی

ولی از صحنه ی خوندن جدا باشی

چقدر نزدیک خدا باشی

ولی غرق عذا باشی

كه پروانه ي دل من بالاتر از تو به سوي اوج پرواز مي كند

خيالت را خوش نساز كه نسيم و بادي پروانه ام را به تار تو سپارد

چرا كه آن روز باشد لحظه ي  افتادن تو

كه آتش شوق پرواز من به سوي اوج، خواهد سوزاند دام پوشالي تو را

نتن بهر من تار غصه...

كه پروانه ي من به اوج فكر مي كند

آري،نقطه ي اوج

كه بي تاب است پروانه ام براي نشستن بر دستان مهربانش

تا خاكستر شود از گرماي عشق و مهربانيش

خداي مهربانم دوستت دارم

پروانه ي دلم به شوق تو به سوي تو مي آيد