…

بـبـخــش اگـه مـیـخـوام دنــیـا نـباشـــه ، اگــه اونـیکـه دنــیـامــه نـبـاشــــه . . .

"دیوونه ی دیوونگی"

به آدماش بگو دلش تنها بود تو زندگی

بگو برام گل نیارن رو سنگ قبرم نذارن

بجاش برای دلخوشیم 10 تا سپیدار بکارن

بگو که روشن نکنن شمعای مشکی واسه من

بجاش یه فانوس کوچیک بالای عکسم بذارن

نه،نه،یه وقت قاب نذارن گوشه ی سنگ قبر من

آخه می ترسم غم تو چشمام و همه بخونن. . .

سکــــوتــــــــ ... رســا تــرین فــریــاد یک " زن " است ...

وقتی سکوتـــــ میکند ... وقتی بحث نمیکند ...

وقتی برای بهـ کرسی نشاندن عقایدش تلاش نمیکند ... 

بــفــهــم ..! کهـ واقعــآ آسیب دیدهـ است 

هر کـسی رو می تـونستـم دوست داشتـه بـاشم

اگـر

دوست داشتـن "تــــــــــو" رو تجربه نکرده بودم... 

دلتنگــــی پـیــچـیـــــــــده نـیـســتــــــــ . . . !

یــــکـــــــ دل . . . !

یــکـــــــ آســـــمـــــان . . . !

یــکـــ بــــــغـــــض . . . !

و آرزو هـای تـــرکـــــــ خـــــــورده . . . !

بــه هـمــیـــن ســـــــادگـــــــی

فلسفه نباف شاعر!

چه ممکن - چه محال

چه جبر - چه اختیار

چه هر کووفت دیگری...!

او

رفته است دیگر!... 

برای بعضـــی دردـ هـا نه میتوان گریــــــه کَــرد

نه میتوان فریــــــآد زد

برای بعضـــی دردـها

فقـــط میتوان

نگــــآه کَرد و

بی صـــــدا شکست

کاش اون لحظه ای که 

یکی ازم میپرسه حالت چه طوره ؟

وجواب میدم خوبم.....

کسی باشه که محکم بغلم کنه

و آروم تو گوشم بگه:

"میدونم که خوب نیستی........ "

می دانـی؟!

مـیـتـرسم بـگـویـد دوستـت دارم و . . .

مـن یـاد تـو بـیفـتم !!

چقدر سخته که بغض داشته باشی ،اما نخوای کسی بفهمه

چقدر سخته که عزیزترین کست ازت بخواد فراموشش کنی

چقدر سخته که سالگرد آشنایی با عشقت رو بدون حضور خودش جشن بگیری

چقدر سخته که روز تولدت ،همه بهت تبریک بگن بجز اونی که فکر می کنی

بخاطرش زنده ای

چقدر سخته که غرورت رو بخاطر یک نفر بشکنی بعد بفهمی که دوست نداره

چقدر سخته که همه چیز رو بخاطر یک نفر از دست بدی ، اما اون بگه نمی

خوامت

چقدر سخته که نباشه هیچ جائی برای آشتی بی وفاشه اونکه جونتو واسش گذاشتی

چقدر سخته تو زمستون غم بشینه رو برفا می سوزونه گاهی قلب رو زهر تلخ بعضی حرفا

چقدر سخته اون کسی که اومد و کردت دیوونت هوساش وقتی تموم شد بگه پیشت نمیمونه

چقدر سخته اون که می گفت واسه چشات میمیره بره و دیگه سراغی از تو و نگات نگیره

چقدر سخته تا یه روزی حرفای اون باورت شه نکنه یه روز ندامت راه تلخ آخرت شه

چقدر سخته که دلی رو با نگات دزدیده باشی وسط راه اما از عشق یه کمی ترسیده باشی

چقدر سخته توی پاییز با غریبی آشنا شی اما وقتی که بهار شد یه جور ازش جدا شی

چقدر سخته واسه ی اون بشکنه یه روز غرورت اون نخواد ولی بمونه همیشه سنگ صبورت

چقدر سخته اون که دیروز تو واسش یه رویا بودی از یادش رفته که واسش تو تمومدنیا بودی

چقدر سخته یه شب واسه چیدن ستاره بری ولی تا رسیدی اونجا ببینی روز شددوباره

چقدر سخته توی چشمای کسی نگاه کنی که تمام هرت رو ازت دزدیده و به

جاش یه زخم همیشگی به قلب تو هدیه داده و به جای اینکه لبریز از کینه و نفرت

بشی حس کنی که هنوز دوستش داری

چقدر سخته وقتی پشتت بهش دونه های اشک گونه های تورو خیس کنه امامجبور بشی بخندی تا نفهمه که هنوزم دوسش داری

چقدر سخته دلت بخواد دستت رو باز به دیواری تکیه بدی که یه بار زیر آوار غرورشهمه ی وجودت له شده

چقدر سخته تو خیالت ساعتها باهاش حرف بزنی اما وقتی دیدیش هیچی جزسلام نتونی بگی

چقدر سخته گل خودتو تو یه باغ دیگه ببینی هزار بار تو خودت بشکنی وآروم زیر

لب بگی:

گـ ُـ ـ ـلـ مـ ـ ـنـ  باغـ ـ ـ ـچـ ـ ـ ـه   نـ ـ ـ ـو مـ ـُ ـ ـبارکـ ـ ـ ـ

  چقدر سخته وقتی کسی که دلتو اسیر کرده جواب نگاه عاشقونه ی تورو نده!

چقدر سخته وقتی عاشق کسی باشی که از عشق چیزی نمیدونه!

چقدر سخته که بغض داشته باشی امانخوای کسی بفهمه!

چقدر سخته که عزیزترین کست ازت بخوادفراموشش کنی!

چقدر سخته که سالگرد اشنایی با عشقت رو بدون حضور خودش جشن بگیری!

چقدر سخته وقتی کادوی تولدت که همیشه کلی واست عزیز بی وفایی باشه!

چقدر سخته غرورتو به خاطر یکی بشکنی بد بفهمی دوست نداره

چقدر سخته همه چیزو به خاطر یه نفر از دست بدی اما اون بگه دیگه نمی خوامت!

سخت تر از اینااینه که عشقت خیلی راحت فراموشت کنه.خاطراتتونو همه چیزو ...................!

نتونی هم صداش باشی

چقدر سخته که یک دنیا بهار باشی

نتونی که رها باشی

چقدر سخته

چقدر سخته که بارونی بشی هر شب

نتونی که اسمون باشی

چقدر سخته که زندونی بمونی

بی درودیوار نتونی که همزبون باشی

چقدر سخته

چه بدبخته قناری که

بخونه اما حس بیرونه

چه بدبخته گلی که مونده تو گلدون

غمش یک قطره بارونه

چقدر سخته که چشمات رنگ غم باشه

ولی ظاهر پر ازخنده

چقدر سخته که عشقت اسمون باشه

ولی اسون بگن چنده

چقدر سخته کلامت ساده پر پر شه

نتونی ناجیش باشی

چقدر سخته که رفتن راه اخر شه

نتونی راهیش باشی

چقدر سخته تو خونت عین مهمون شی

بپوسی

قصد بیرون شی

چقدر سخته دلت پر باشه ساکت شی

ولی تو سینه داغون شی

چقدر سخته که یم دنیت صدا اشی

ولی از صحنه ی خوندن جدا باشی

چقدر نزدیک خدا باشی

ولی غرق عذا باشی

كه پروانه ي دل من بالاتر از تو به سوي اوج پرواز مي كند

خيالت را خوش نساز كه نسيم و بادي پروانه ام را به تار تو سپارد

چرا كه آن روز باشد لحظه ي  افتادن تو

كه آتش شوق پرواز من به سوي اوج، خواهد سوزاند دام پوشالي تو را

نتن بهر من تار غصه...

كه پروانه ي من به اوج فكر مي كند

آري،نقطه ي اوج

كه بي تاب است پروانه ام براي نشستن بر دستان مهربانش

تا خاكستر شود از گرماي عشق و مهربانيش

خداي مهربانم دوستت دارم

پروانه ي دلم به شوق تو به سوي تو مي آيد

 صــــدای پای مهتاب

تو کـوچه ها میپیچه

شبهای بی تو بودن

ســـرابه هیچ هیچه

من از نگاه پاکـــــت

به آسمون رسـیدم

از لب هــــر فرشته

اسم تــو رو شنیدم

دیدم که اسم پاکت

رمــــز... در بهـشته

خـدا تــــوی دل من

اســم تو رو نــوشته

به حـــرمت نگــاهت

 دل از هــمه  بـریدم

تو آســـــمون هفتم

به عشق تو رسیدم

بی هراس و تردید ، باورش می دارم

چه دلی داشت ز من ، نتوان باور کرد

گله هایی می کرد که توانم کم کرد

دوری چند روزه ، چقدر آزارش داد

که غریب و آشنا ، نام مجنونش داد

آن همه شادابی ، از وجودش دست شست

نا امیدی و درد ، روح او را آشفت

سایت سرگرمی و تفریحی فانی ها دات کام

گفت که من چون آبم ، او وجودش تشنگی

حس و حال عشق او ، آخر آشفتگی

یعنی او تا این حد به دل من دل بست

که به روی هر کس راه عشقش را بست

حاصل این دوری ، باور قلبم بود

قلب پر دردی که ، در برش سخت آسود

قانعم، بیشتر از این چه بخواهم از تو
گاه گاهی که کنارت بنشینم کافی ست!

گله ای نیست، من و فاصله‌ها همزادیم
گاهی از دور تو را خوب ببینم کافی ست

آسمانی! تو در آن گستره خورشیدی کن!
من همین قدر که گرماست زمینم کافی ست

من همین قدر که با حال و هوایت گهگاه
برگی از باغچه ی شعر بچینم کافی ست

فکر کردن به تو یعنی غزلی شورانگیز

که همین شوق مرا، خوب ترینم کافی ست 

میخوام آروم شم تو نمیذاری .. هر دو بی رحمن عشق و بیزاری

همه دنیامو زیر و رو کردم .. تو رو شاید دیر آرزو کردم 

مثل عکس رخ مهتاب که افتاده در آب
در دلم هستی و بین من و تو فاصله‌هاست

آسمان با قفس تنگ چه فرقی دارد؟
«بال» وقتی قفس پر زدن چلچله‌هاست

بی تو هر لحظه مرا بیم فروریختن است
مثل شهری که به روی گسل زلزله‌هاست

باز می‌پرسمت از مسأله ی دوری و عشق

اما هر وقت گونه‌هایم خیس می‌شود

می‌فهمم نه ضعیفم نه کودکم بلکه پر از احساسم…

http://www.asheghaneha.ir/wp-content/uploads/2011/03/gerye.jpg

دارم آینه‌ها رو گم میکنم کم کم..
تو رو هر طرف رو میکنم، می‏بینم

نگو از تو چشمام چیزی نمی‏خونی..
تو که لحظه لحظه حالم رو می‏دونی

اگه این بهارم برنگردی خونه..
دیگه چیزی از من یادت نمی‏مونه

منو رها کن از این فکر تنهایی..
تو نرفتی، نه تو هنوزم اینجایی

دارم از خودم با فکر تو رد میشم..
دارم عاشقی رو با تو بلد میشم

نگو از تو چشمام چیزی نمی‌خونی..
تو که لحظه لحظه حالم رو می‏دونی

اگه این بهارم برنگردی خونه..
دیگه چیزی از من یادت نمی‏مونه

منو رها کن از این فکر تنهایی..
تو نرفتی، نه تو هنوزم اینجایی

منو رها کن از این فکر تنهایی..
تو نرفتی، نه تو هنوزم اینجایی

آخه فقط تو میدونی از زنده بودن چی میخوام

دلم بهم میگفت تورو میشه یه جور دیگه خواست
آخه فقط قلب توئه که با من اینقدر سر به راست

از تو دلگیرم که نیستی کنارم .. من دارم می‌میرم تو کجایی من باز بی قرارم
میدونی جز تو کسی رو ندارم .. باورم نمیشه اینقدر آسون رفتی از کنارم

از همان ابتدا دروغ گفتند!

مگر نگفتند که "من" و "تو" ، "ما" می شویم؟!

پس چرا حالا "من" این قدر تنهاست!

از کی "تو" اینقدر سنگ دل شد؟!... 

اصلا این "او" را که بازی داد؟!...

که آمد و "تو" را با خود برد و شدید "ما"!

می بینی

قصه ی عشقمان! 

فاتحه ی دستور زبان را خوانده است

به پندار تو : جهانم زیباست ، جامه ام دیباست ، دیده ام بیناست ، زبانم گویاست ، قفسم هم طلاست ، به این ارزد که دلم تنهاست

http://img4up.com/up2/22476992171597990025.jpg

که چون شب‌بو به وقت صبح، من بسیار دلتنگم

مرا چون آینه هر کس به کیش خود پندارد
و الّا من چو می‌با مست و هشیار یکرنگم

شبی در گوشه ی محراب قدری ربّنا خواندم
همان یک بار تار موی یار افتاد در چنگم

اگر دنیا مرا چندی برقصاند ملالی نیست
که من گریانده‌ام یک عمر دنیا را به آهنگم

به خاطر بسپریدم دشمنان! چون نام من عشق است
فراموشم کنید ای دوستان! من مایۀ ننگم

“مرا چشمان دل سنگی به خاک تیره بنشانید”
همین یک جمله را با سرمه بنویسید بر سنگم